Mimosa, de Acacia dealbata

Het was de lievelingsplant van mijn grootmoeder. En alleen al daarom had de plant het echt niet verdiend om door mij achteloos in een verloren terrashoek gedropt te worden.

Hij was ook schitterend mooi in zijn volle bloei. Pluizige gele zoet geurende bal vormige bloempjes tooiden hem van januari tot maart. De geur kan je best omschrijven als amandelachtig en een peperkoek aroma. Super lekker dus. Opnieuw een reden om de plant niet zomaar in een hoek te vergeten. Vergeten, jawel ! Nooit gedacht dat het me ging gebeuren, maar wel dus !

Het schaamrood op de wangen ( of toepasselijker : schaamgeel ), ontdekte ik hem gisteren. Kunnen planten iets meedelen ? In de Provence, waar de Mimosa op alle heuvels bloeit en gedijt, kondigt hij de lente aan. Zijn gele bloempjes staan symbool voor de kleur van de zon, de kleur van het licht, zonnige vriendschap. Auch, dat laatste snijdt ….

Ik heb hem binnen gezet. In de tuinkamer, frisjes maar veel licht. Ik voel me een beetje James Cook, die de plant uit Australië naar Europa bracht. Een beetje, want hij vergat ze natuurlijk niet in een donker hoekje op zijn schip ! Naast mijn Mimosa staan twee citroenbomen en aan de muur hangt een foto van een gele 2PK in een stadje dat de melodieuze naam draagt : Mandelieu-la-Napoule. Daar hebben in februari de Mimosa feesten plaats. Alles draait daar rond de Mimosa, men kiest er zelfs een heuse Mimosa prinses. Echt waar !

De bloemen zijn eetbaar en je kan er de lekkerste snoepjes ooit mee maken. In Grasse is er een Confiserie Florian die dit doet, zelfs pralines met Mimosa bloemen maken ze daar. Ook niet alleen in Grasse, vorig jaar zag ik een heus chocoladekunstwerk met Mimosa bloemen in de etalage van een Gentse chocolatier. Ja hoor, ik heb het gekocht. Het was zalig !

In de tuinkamer keek ik een beetje triest naar mijn Mimosa die er verfomfaaid en een beetje dor uitzag. Ik beloofde plechtig van hem nooit ofte nimmer meer in een verloren terrashoek te vergeten.

Toen ik vandaag de terraskamer binnenkwam kreeg ik de verrassing van mijn leven. Hij bloeit ! Echt waar ! Hij hangt vol met kleine gele pluizenbolletjes. Nog in de knop weliswaar maar de belofte tot een prachtige overweldigende bedwelmende bloei is er. Van pure blijdschap beloofde ik mijn Mimosa dat we volgend jaar de Route du Mimosa gaan doen. Hij naast mij op de passagierszetel van een knalgele 2 PK !

Een receptje van P. Nardo

• 1 boeketje Mimosa bloemen : opgelet : eigen kweek en dus niet bespoten !

• 33 cl rijstmelk, 3 eitjes, 100 gram suiker, 40 gram bloem, 20 gram maïzena

Verwarm de rijstmelk en laat de bloemen erin trekken gedurende een kwartier, met deksel en van het vuur af.

Filter de melk.

Verwarm de melk opnieuw.

Klop met een garde de eierdooiers met 80 gram van de suiker door de melk.

Als het mengsel wat bleker wordt doe je er de bloem bij en de maïzena, goed mengen en dit dan toevoegen aan de kokende melk.

Plaats opnieuw op het vuur en blijf kloppen om klonters te vermijden. 

Laat een tiental minuten zachtjes koken, het mengsel zal dikker worden.

Neem van het vuur en zet er een deksel op. 

In een aparte kom sla je de eiwitten met de resterende 20 gram suiker goed stijf en voeg dit dan toe aan je melkmengsel. 

Niet meer kloppen maar voorzichtig de eiwitten eronder spatelen.

Serveer lauw of warm, versier met enkel Mimosa bloempjes.