Kruidenstage juni 2023

Een bed. Met languit op het bed, een knappe breed glimlachende jonge dame die ons joviaal begroette.

Een blauw bed, om volledig te zijn. Dit was helemaal niet wat verwacht werd bij een bedrijfsbezoek aan een Spirulina boerderij. Iedereen keek verbaasd, hoewel er al één iemand zo enthousiast was dat hij al naast de dame op het bed zat ! Voor een foto, uiteraard. De dame in kwestie bleek een tocht te doen van Grenoble tot Valence, per bed. Een plooibaar bed weliswaar maar toch. Een eindje te voet, een eindje achter op een boerenkar, een eindje per trein. Een dame met ondernemingszin, laten we het zo stellen. En een verrassende start van de dag.

Zowel de stage van de maand mei als de stage van de maand juni, waren hemels ! De combinaties tussen de wandelingen en de onderdompeling in de flora van de Drôme als de diverse bedrijfsbezoeken waren interessant maar vooral inspirerend.

De verhalen die we telkenmale opnieuw weer hoorden, waren verhalen van durf, ondernemingszin en vooral authenticiteit. Oprechtheid en verbondenheid met de natuur. De natuur die intens mooi is in de Drôme maar ook hard. Niet alleen de planten moeten er vechten om te overleven, ook de mensen .

Tijdens de wandelingen werden we begeleid door Martin, die niets minder is dan een wandelende encyclopedie. Zoals bij elke herboristen wandeling, was ons tempo niet echt … een tempo …! Een voorbeeld : we starten met een flinke pas, gezwind het pad op. Na exact één meter houden we al halt omdat daar twee zeer mooie en boeiende planten staan. En vanaf dan gaat het van plant tot plant, dus van halve meter tot de volgende halve meter. Een normale wandelaar doet vijf kilometer in een uur ? Wij halen vlotjes de vijf meter per uur ! Maar : wij zien, horen en ruiken al het moois uit de natuur. Van planten over vogels. Christophe nam ons mee naar een bergplateau waar de gieren ons kwamen begroeten : indrukwekkend en groots. De vlinders kleurrijk en schilderachtig. De rotsen en bergen poëtisch. En wijzelf : gelukkig en genietend. Met volle teugen.

Wat mij steeds weer verbaasd is hoe moeiteloos de deelnemers als het ware versmelten. Herboristen, niet herboristen, jong en iets minder jong, het lukte allemaal.

In juni hadden we een achtentachtig jarige ( ! ) energieke dame mee die door een jonge man heel ridderlijk de arm werd gegeven.

Zelf je etherische olie distilleren blijft bijzonder, de molenstenen horen kreunen bij het persen van de noten, ruiken en proeven van de rest : le tourteau, was eveneens verrassend voor de meesten onder ons. Je creativiteit kan je uitleven in de diverse workshops die gegeven worden en proeven van een Clairette de Die is een absolute must !

We verbleven zoals altijd in het Ancien Monastère te Sainte–Croix. Misschien is de binnenplaats de meest bijzondere plek van het hele gebouw. Honderden zwaluwen vliegen af en aan naar hun nesten die ze net onder de dakrand hebben gebouwd. Een drukte van jewelste met er tussendoor opdringerige mussen die als volleerde zakkenrollers stukjes brood komen stelen.

En toch ervaar je alleen maar rust. Alsof je, eens door de grote binnen poort op het immense binnenplein, in een andere dimensie komt.

Passende locatie ook voor herboristen. Ooit waren het de monniken van de Orde der Antonijnen die hier woonden en werkten. Het was een hospitaal orde, zoals de Tempeliers. Ze werden gekend door hun aanpak van een ziekte veroorzaakt door Moederkoorn. Deze schimmel zat op tarwe en andere gewassen en veroorzaakte hallucinaties en gangreen bij de getroffen mensen.

De Antonijnen maakten een kruidenwijn met daarin 14 planten gemacereerd die ze gebruikten bij de zieken getroffen door 'het ergotisme' alsook een aantal zalven. Hun zalven maakten ze door planten te laten trekken in varkensvet of reuzel.

Achteraan het gebouw is een prachtige binnentuin die, heel passend, le Jardin des Moines noemt. Midden in die tuin is een vijver, vrij diep, maar door de heersende droogte bevatte hij nu amper water. Wel veel planten die een prachtige verstopplaats boden aan een grote dikke pad, die door zijn groengrijze kleur mooi versmolt met de bladeren maar toch werd opgemerkt. Gedaan met het incognito leven van de pad. Hij kreeg een naam Pad-rick, vreselijk veel aandacht en hoorde in die mei week méér Vlaamse troetelwoorden dan ooit in zijn hele paddenleven. Men verdacht hem van een prins te zijn, of ere aandoende aan de plek, een monnik te zijn, weliswaar een ridder-monnik, enfin gedaan met de rust.

Toen ik terugkwam in juni ben ik even gaan kijken. Wat ik vreesde was gebeurd : Padrick was verhuisd, vertrokken zonder adres na te laten … Ik hoop dat het hem goed gaat !

Mocht je zin hebben om ons te vergezellen op een Drôme avontuur : super !

Wij garanderen een kruidige boeiende afwisselende week, waar herboristen en natuurliefhebbers het zonder enige twijfel erg naar hun zin zullen hebben !

Martine Van Huffel 

Meer info op www.kruidenstage.com