De toon in zijn stem : verbaasd, met een zweem van bewondering en een zeker accent van : dat-moeten-jullie-gezien hebben !! 

Wij allemaal dus onmiddellijk, als 1 man, hoofd en ogen omhoog en turen in de lucht. Martin in een deuk want het bosvogeltje blijkt een orchidee te zijn, met als botanische naam : Cephalantera longifolia. 

De plek van ons gezamenlijk getuur : de beschaduwde oever van de Drôme. De botanische naam van dit kleinood komt van de Grieks woorden cephale : hoofd en anthera : helmknop. De naam is dus een verwijzing naar de vorm van de meeldraad. Longifolia betekent lange bladeren en slaat op de lancetvormige stengelbladen.Bovenaan de plant staan de witte bloemen in een aar. Ze lijken op klokjes of op pronte, openstaande vogelbekjes. In een eerste oogopslag deden de bloemen mij een beetje denken aan meiklokjes. De witte bloemdekbladen hebben een oranje vlek, welke de bedoeling heeft om bezoekende insecten de weg te wijzen naar het hart van de bloem. Wellicht door mijn associatie met meiklokjes verwachtte ik dat de bloemen zouden geuren maar dat deden ze niet.

Tot mijn verbazing ontdekte ik een aantal wetenschappelijke onderzoeken waarin de aromatische bestanddelen van het bosvogeltje onderzocht werden. Het onderzoek gebeurde in Italië door middel van gaschromatografie. Nog verbazingwekkender was de ontdekking dat het bosvogeltje vooral 's nachts een waaier aan aroma's verspreidde. Nergens kon ik vinden of dit misschien was om nacht bestuivers aan te trekken, want het bosvogeltje wordt normaal bezocht door kleine, solitaire bijen, hoewel ook andere bestuivers mogelijk zijn.

Het geur verhaal deed me verder zoeken en ongelooflijk maar waar : in Singapore kon ik een instituut vinden dat zichzelf een olfactorisch heiligdom noemt. Ze gaan van de wetenschappelijke benadering van geuren via de inhoudsstoffen van de plant naar de kunst : de samenstelling van een parfum. Je kan er workshops, events en een volledige opleiding volgen. Ze hebben een geur museum met enkel natuurlijke, dus van bloemen en planten, afkomstige geuren. En daar ontdekte ik dus een waaier aan geuren van orchideeën, waaronder het geuren geheim van het wit bosvogeltje !

In Pakistan wordt de rhizoom van het wit bosvogeltje verwerkt met maismeel en zo gebruikt als diergeneesmiddel. In de Chinese kruidengeneeskunde vindt het zijn toepassing voor humaan gebruik bij een vrij groot aantal aandoeningen. Ook in de Ayurvedische kruidengeneeskunde is het een medicinale plant voor humaan gebruik.

Zo zie je maar waarheen een onschuldige wandeling langs de Drôme je kan leiden ! Want uiteraard kom je niet enkel het wit bosvogeltje tegen op ons kruidig stage avontuur, maar nog honderden andere al even mooie, leuke, geneeskrachtige, geurige en bijzondere planten.